Czym zajmuje się prawo administracyjne?

Prawem administracyjnym nazywamy gałąź prawą, która dotyczy wszelkich spraw wpływających na funkcjonowanie organów administracji publicznej oraz podmiotów z nimi powiązanych. Prawo administracyjne reguluje na mocy przepisów obowiązki, uprawnienia oraz zależności danych organów i instytucji. Cechą charakterystyczną prawa administracyjnego jest stosowanie przymusu państwowego w celu wykonania danej procedury prawnej, gdy sytuacja tego wymaga.

Prawo administracyjne zaczęło się kształtować pod koniec XVIII wieku. Powiązane jest częściowo z rewolucją francuską, która miała miejsce w latach 1789–1799 i po której poddani zyskali status obywateli. Ponadto prawo administracyjne było pokłosiem rozwoju prawa publicznego w krajach absolutyzmu oświeconego, w których zwracano uwagę na regulacje dotyczące życie społecznego i publicznego. Natomiast w czasach państwa liberalnego przepisy prawa administracyjnego skupiały się na dbaniu o zasady działania administracji publicznej. Zakres prawa administracyjnego z czasem zaczął się rozszerzać o kolejne aspekty.

designer491/bigstockphoto.com

W Polsce prawo administracyjne można podzielić na prawo administracyjne ustrojowe, które zajmuje się ustalaniem struktury oraz zasady funkcjonowania administracji publicznej, prawo administracyjne materialne, normujące prawa i obowiązki organów administracji publicznej i obywateli, prawo administracyjne procesowe, określające zasady postępowania administracyjnego. Ponadto można wyróżnić prawo urzędnicze, które zajmuje się nadzorem pracy urzędników (funkcjonariuszy publicznych).

Ustawy z prawa administracyjnego wpływają też na przepisy prawa karnego oraz kwestie cywilnoprawne, np. sprawy dotyczące odpowiedzialności dyscyplinarnej. Co istotne, prawo administracyjne dzieli się na kilka kilka mniejszych sektorów specjalistycznych, takich jak prawo łowieckie, prawo morskie, prawo lotnicze, prawo oświatowe, prawo budowlane czy prawo nieruchomości.

Warto wskazać najważniejszych polski badaczy prawa administracyjnego, takich jaki Franciszek Kasparek, Józef Bohdan Oczapowski, Antoni Okolski, którzy opisywali regulacje w XIX wieku. Kolejne stulecie przyniosły wielu znaczących analityków, m.in. Tadeusza Bigo, Wacława Dawidowicza, Maurycego Jaroszyńskiego, Władysława Leopolda Jaworskiego,  Kazimierza Władysława Kumanieckiego, Zbigniewa Leońskiego, Franciszka Longchamps de Bérier, Zygmunta Rybickiego, Jana Zimmermanna, Mariana Zimmermanna oraz Eugeniusza Ochendowskiego.